Προσωπικές Ιστορίες - ΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
Ευρετήριο Άρθρου
Όταν πρωτοαντίκρισα τη Σοφία ήταν σαν να έβλεπα ένα αγγελούδι με μορφή μικρού παιδιού. Ένα κατάξανθο πλάσμα, εύθραυστο, αέρινο με μάτια λαμπερά και βλέμμα που ταξίδευε πολύ μακριά. Πως θα μπορούσα άραγε να την προσεγγίσω και να μπω μέσα στο μυαλό και την ψυχή της, να τη φέρω κοντά στο δικό μου γήινο κόσμο?
Κάθε φορά που σταματούσε η αναπνοή της, ένιωθα και τη δική μου να σταματά. Κάθε φορά που μελάνιαζαν τα χείλη της, πάγωνε το αίμα της καρδιάς μου μέχρι να δω να γίνονται και πάλι ροδαλά. Το βλέμμα της απλανές δύσκολα μπορούσε να σταθεί μια στιγμή μέσα στο δικό μου βλέμμα και να αποκριθεί στο άκουσμα της φωνής μου. Κάθε φορά που την άγγιζα και εκείνη αποτραβιόταν σα μια αλλόκοτη αίσθηση να την πλημμυρίζει, μια ανάγκη μου αναδυόταν να την προσεγγίσω βαθιά και αληθινά.
Έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου να καταφέρω να διεισδύσω στο μυστικό της κόσμο και να μην περιοριστώ σε συμβατικά θεραπευτικά δεδομένα. Η χαρά μου ήταν ανυπέρβλητη όταν κράτησε για πρώτη φορά ένα μικρό αρκουδάκι στο τρεμάμενο χεράκι της, όταν αφέθηκε στο χάδι μου στα χέρια, στα μαλλιά, στο πρόσωπό της χωρίς δυσαρέσκεια, με ένα αυθόρμητο γέλιο. Όταν στράφηκε στο κάλεσμα του ονόματός της και άρχισε να με ακολουθεί με το βλέμμα της στο χώρο, αναζητώντας το δικό μου βλέμμα, ακούγοντας τη φωνή μου να της μιλώ, να της τραγουδώ, να παίζουμε μουσικά όργανα, να ζωγραφίζουμε, να της λέω να πάρει ανάσα και να ανταποκρίνεται, να της διαβάζω ένα παραμύθι κα να έχει καρφωμένα τα μάτια της πότε στην εικόνα και πότε στα χείλη μου.
Αργά, με υπομονή, επιμονή και αγάπη η Σοφία έχει βρει το δρόμο της επικοινωνίας με το βλέμμα της να στρέφεται σε ότι θέλει να επιλέξει, είτε είναι πραγματικό αντικείμενο είτε είναι κάρτα εναλλακτικής επικοινωνίας, και να δηλώνει τα συναισθήματά της μέσα από την έκφραση του προσώπου της. Ένα μικρό αστέρι λάμπει στο δικό της ουρανό που τώρα είναι και δικός μας και θα γεμίσει με πολλά άλλα αστέρια στο μέλλον. Μικρέ μου άγγελε άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε κοντά μας να γεμίζεις τις καρδιές μας με φως, ζέστη και απέραντη αγάπη!
Αθηνά Ασπρούλια, Λογοπεδικός